Soms wil je zoveel zeggen, dat je maar beter niets kunt zeggen (of schrijven)… Want hoe meer ruimte om wat te zeggen, hoe meer kans de waarheid uit het oog te verliezen. Maar ja, wat is waarheid? Voor hét antwoord: blijf deze columns lezen. Je wordt er altijd wijzer van, komt dichter bij die waarheid, juist nu je niet (meer) in school- of collegebank onderuit kunt zakken.
Daarom ga ik je alsnog een klein college geven. Hiervoor moet ik dan wel mijn hoge schuilplaats (lees vorige column) verlaten en afdalen naar niveau Lent cq. DVOL. Ik loop nu wel weer een risico. Want ik vrees dat ik met deze column opnieuw bagger en kerstballen over me heen ga krijgen. Maar jij, DVOL-Nieuwsbrief-lezer, bent me toch dat risico waard!
Filosoof Spinoza was dat letterlijk waard: zijn beeltenis stond eind vorige eeuw op het briefje van 1000 gulden. Dat weten de gelukkige bezitters nog, en hopelijk zijn dat ook de oudere lezers van nu. Tja, waarom nu nog hebben over Spinoza die leefde in de 17de eeuw, ‘n tijd zonder voetbal? Omdat juist hij via zijn boeken ons aanspoort tot het zelf grondig, eerlijk en objectief onderzoeken van de eigen waarneming, zódanig dat het waarheid wordt.
Vergelijk het met de VAR: vanuit verschillende gezichtspunten kan hetzelfde waargenomen worden door scheidsrechter, grensrechter, spelers en publiek. Maar ieder heeft toch een eigen oordeel. De VAR wordt ingeschakeld om tot een meer afgewogen oordeel te komen. Maar zelfs dán blijkt er nog ruimte te zijn tot interpretatie, afhankelijk van welke partij je bent. En dat vraagt dus weer meer onderzoek… Want waar discussie of strijd is over waarheid en zekerheid, ontwikkelt wetenschap zich verder!
Hoe moeilijk is het toch om dichtbij onze waarheid te komen. Techniek en wetenschap kunnen ons ook niet altijd daarbij helpen al willen we nog zo graag weten waar we aan toe zijn. Zelfs ter zake deskundigen gebruiken in hun wetenschappelijke oordelen, bijv. mbt. het coronabeleid, dikwijls ook uitspraken als: ik denk, ik geloof, ik schat in, het kan, wellicht, misschien, mogelijk, is niet zeker, enz. Let maar eens op de interviews van Marion Koopmans, Nederlands beroemdste virus-orakel. Kijk uit, daar komt de eerste kerstbal al….
Voornemens voor komend jaar maak ik daarom niet. Waarom zou ik? Ik heb al moeite genoeg om ze voor een volgende dag te maken, laat staan ze waar te maken, met zoveel onzekerheid. Trainers (en hun team) hebben meestal wél die voornemens aan begin van hun seizoen: in L-rijtje zien te komen, meedoen met de bovenste, op z’n minst handhaven, wellicht een plek in de subtop, stabiele middenmoter worden, enz. Maar ja, dan blijken al snel weer zoveel onzekerheden in de loop van het seizoen op te spelen dat alle voornemens (en vaak ook de trainer) de prullenbak in kunnen….
Dus verknoei je tijd niet met voornemens, voorspellingen en oordelen, maar streef waarheid na door zelf objectief te onderzoeken én eerlijk te redeneren. En: luister daarbij goed naar de ander, vooral als je een teamspeler wilt zijn. Juist in deze tijd is dit van belang omdat tegenstellingen steeds sterker worden geponeerd, zowel dichtbij (o.a op het veld) als op wereldniveau. Polarisatie, tweedeling en conflicten bedreigen hierdoor ons bestaan. Met altijd verliezers als gevolg, weet ik na gedegen (voetbal)veldonderzoek….
Genoeg kerstnaalden die prikken. Tijd om ze op te ruimen. Gedaan? Dan wens ik je nu mooie feestdagen, blijf gezond en zorg goed voor je zelf en jouw naasten, of ze nu lid zijn van DVOL of nog niet. Kijk uit, daar komt het nieuwe jaar al…..en dat is heel zeker.
TNT.