Onlangs kwam het verzoek om toch nog vóór de zomervakantie een special te maken over walking
football bij DVOL. Mijn honorarium zou wel geregeld worden in een latere periode, zoals veel zaken
bij DVOL.
Om me enigszins het vakantiegevoel gelijk al eigen te maken, heb ik op een zonnige woensdagochtend
mezelf vet ingesmeerd met factor 50 (vijftig, nog net te laag voor walking football begreep ik later), om
me rond 9.30uur te melden aan de poort van het sportpark.
Juist op deze tijd wordt het clubhuis wekelijks netjes schoongemaakt en is ons net met oude (veel
deze ochtend zal predicaat ‘’oud’’ hebben) ballen, hesjes en pilonnen klaargelegd door een van de
langst functionerende DVOL-vrijwilligers.
Walking football bij DVOL
Tussen half tien en tien uur lopen ze het clubhuis binnen. Leeftijd en fysieke conditie schijnen de
meesten te noodzaken om met de E-bike te komen, ook al wonen ze in Lent, op walking afstand…
In het clubhuis staat dan al de koffie en thee klaar en ook binnen handbereik altijd wel iets lekkers
voor de koolhydraten-opbouw. Alhoewel sommigen met afbouw ervan gezonder uit zouden zien…
Ondertussen wordt het actuele Lentse nieuws gedeeld, fysieke beperkingen krijgen een veelheid
aan diagnoses en worden sterke verhalen uit het verleden met de nodige humor nog sterker ge-
maakt. Humor, op zo’n ochtend nooit ver weg: in clubhuis, kleedkamer, op en óók naast het veld.
Al twee jaar is deze groep ouderen enthousiast actief met walking football op één van de DVOL-
velden. Correcter: op slechts een kwart van het DVOL-veld. Ongeveer 20 deelnemers, die bijna allen
een ver DVOL-voetbalverleden hebben. Ze wonen veelal nog in Lent, maar ook in Nijmegen en zelfs
één die helemaal vanuit Garderen naar Lent komt, met auto. Hij dus niet met een E-bike.
Men betaalt 90 euro contributie én een kleine maandelijkse bijdrage voor de lief en leed pot, be-
stemd voor bloemen en/of kaarten. Dit als de omstandigheid van een deelnemer daartoe uitnodigt.
Want, mede door dat gemeenschappelijk verleden, bespeur je bij ieder een grote betrokkenheid bij
een vervelende, meestal pijnlijke, situatie van een teamgenoot.
Dit alles maakt deze groep tot een kleurrijk en amusant gezelschap, in leeftijd variërend van 65 tot 80
jaar. Dames zijn trouwens ook welkom, maar die staan nu langs de kant te kijken hoe verbazend le-
vendig en actief hun partner op het veld ineens nu wél is…
Na commando ‘kleedkamer’ transformeren de leden zich, middels hun eigen outfit, tot -zo denken ze-
die sportieve Lentse Adonis van toen. Hun verschoten en vaak strak zittende (te) oude tenue ver-
kiezen ze meestal toch boven het nieuw ontworpen kekke DVOL-shirt. Een shirt dat de DVOL-sponsor-
commissie hen zelfs gratis beschikbaar had gesteld. Maar nee hoor: oud voor goud….
Dat hun fysieke conditie een E-bike zou noodzaken is niet te bemerken op het veld. Tijdens ‘t ‘potje’
gaat het er fanatiek aan toe en is men rapper en leniger dan je bij eerste aanzien zou verwachten.
Maar dat kan ook komen omdat hun partijtje altijd voorafgegaan wordt door een stevige warming-up.
Deze wordt aangeboden onder een straf regime, waarbij zelfs Wagner-leider Prigozjin zou stil vallen…
Een warming-up waarbij vanuit menig protest, gekreun en gesteun valt op te maken dat hun fysieke
gesteldheid die èchwel nodig heeft, zonder dat hun lichaam dat wil (v)erkennen…
Een scheidrechter is hier niet nodig, net zo min als gele en rode kaarten. In algemeen worden de
walking football regels redelijk goed gevolgd, vooral vanuit een eigen interpretatie. Van ‘walking’ is
dan ook niet altijd veel te bespeuren. Het doet vermoeden dat ze zich op deze leeftijd nog aardig
denken te kunnen meten met de ‘’oude’’ Daphne Schippers en sommigen zelfs met de Femke Bol van
nu. Want ja, soms is ook de tegenstander een horde die hier “genomen” móet worden…en dan mees-
tal niet met die precies afgemeten (althans voor Femke) passen….
Trouwens, de twee partijen worden altijd bij begin onderling samengesteld, op basis van persoonlijke
data-analyse uit een ver voetbalverleden. Óf de indeling vindt plaats op gezag van een erkend, som-
migen spreken eerder over “berucht’’, DVOL-leeftijdsgenoot. Die helaas, volgens diezelfde sommigen
‘’gelukkig’’, niet mee kan doen door zijn fysieke on-standigheid. Maar wel is hij (naam bij redactie be-
kend) altijd aanwezig, op z’n minst verbaal…
Na ongeveer 2x 25 minuten, dus in iets minder tijd dan de activiteit van Maarten van der Weijde,
wordt hun partijtje afgeblazen bij een even door niet iedereen geaccepteerde uitslag: meestal gelijk.
Tenslotte: kom woensdagochtend zelf eens kijken, en zie met eigen ogen of bovenstaande overdre-
ven is of niet. En vanuit hun ervaring: op woensdagochtend was het tot nu toe altijd mooi weer.
Om te kijken hoef je echt nog niet zo oud te zijn. Jonge supporters zijn ook welkom. Want voor je het
weet heb jij ook de leeftijd van die enthousiaste deelnemers. Zó enthousiast zijn ze dat ze zelfs in de
voetballoze vakantieperiodes toch graag komen om samen te walking footballen. Dit vanuit besef:
rust roest, én vanuit hun eigen ervaringen, zoals wijlen leeftijdsgenoot Johan Cruijff toen al zei:
‘’voetbal is simpel, maar simpel voetballen blijkt vaak het moeilijkst wat er is!’’ En dat geldt ook nog
steeds voor onze walking footballers op woensdagochtend, in de arena van hun eigen DVOL!
Aanstormend walking football taallent:
TNT