Waar haal ik nu dat lente-gevoel vandaan? Al maanden koud en nat weer, zelfs begin mei vriest het
nog. Zonde van mijn bloembollen. Dan maar dagdromen over de lente. Hoewel, dromen zijn bedrog
en… ze gaan voorbij.

Waar heb ik dat eerder gelezen: dromen die voorbij gaan. O ja, op dat spandoek van de Feijenoord-
fans, ontrold op het eind van de bekerfinale: “Ja, zo gaat dat met dromen, dromen gaan ook weer zo
snel voorbij”. Maar…: die droom van 21 april, die gaat nooit voorbij! Een Nimweegs leven lang niet!
Ik mag dat wel dit soort teksten, beetje cynisme, beetje jennen, en gevoel voor taal. Net zo als deze
columns. Natuurlijk, weken erover gedroomd, maar ergens diep weg wist je het: de kans is wel heel
klein om eindelijk die beker mee naar huis te kunnen nemen. Maar ja, een kans is een kans, geen
zekerheid. En die zekerheid begon te groeien naarmate de Kuip dichterbij kwam. En zo groot die Kuip
is, zo groot werd onze valkuil van wensdenken. We vielen op het eind met z’n allen erin, samen in on-
ze eigen bloedkuul. En na die val probeerden we, elkaar bemoedigend, er weer uit te zingen. Hadden
we wel Arnhem voor nodig als line-up om ons verdriet weg te zingen, met de eigen NEC-kleuren als
rode draad voor de Nijmeegse verbondenheid en met die gigantische NEC-spandoeken als doekjes
voor het bloeden….
Ja, we gingen even gebukt onder dat verlies. Maar al snel de rug gerecht, zongen we op de terugweg,
zoals indertijd Gerard Cox:
“toen wij uit Rotterdam vertrokken
met de Arnhem, een oude schuit
met kakkerlakken in ’t midscheeps
en rattenesten in het vooruit…”

En omdat het een heel end is om vanaf Rotterdam te krupuh, zongen we pas dichtbij Nijmegen, voor-
bij Arnhem, us eigus volkslied:
Al mot ik krupe. Op blote voeten gaon
ik wil nog 1 keer St. Steven heuren slaon….

“Arnhem”, die naam viel al, daar hadden ze een nog een veel grotere kater te verwerken. Daar was
hun droom al veel eerder uitgelopen op een nachtmerrie en was het -ondanks de naam- op de
Koren-markt al weken muisstil. Onze NEC-koren hebben de markt overgenomen met als bakje troost
voor Ernemmers: geen stad is laatste weken zo massaal bezongen als Arnhem…. (Hoewel, over
Amsterdam werd vast méér gezongen, maar ja, ook daar is een voetbalclub gekelderd…..).
Och, toekomst is niet meer in Armhem! Toch knap dat ze nog 131 jaar oud geworden zijn. Echter, op
die leeftijd hoeft er maar iets te gebeuren en het gaat nog sneller (=Vitesseler) bergafwaarts met je…
Dan herstel je niet zo maar, ech nie! Vooral als je al overgeleverd was aan de hebzucht van anderen,
die voor je zouden zorgen: eerst Chelsea, daarna die Rus, toen de Amerikaan en dan nu de KNVB. Of
toch slachtoffer van eigen wanbeleid? In ieder geval gingen ook Arnhemse dromen voorbij en bleven
nachtmerries als hangovers.
Gauw terug naar Lent. Op de DVOL-site lees je hoe je misschien toch bij een lente-gevoel kunt komen

met:

De superSunday van DVOL tegen Jonge Kracht op zondag 12 mei

De zinderende spannende laatste competitiesrondjes! Zet ‘m op!

En de altijd kleurrijke plantjesactie op zaterdag 11 mei, bij het clubhuis, ….

….als Jos Disveld (e.a.) weer de bloemetjes en vooral plantjes buiten zet.

Dus kom 11 mei langs bij DVOL, vooral de heren, en kijk waarmee je Moederdag kunt opvrolijken. Bestel die planten nu maar
waarover jouw partner alleen maar heeft kunnen dromen. Laat haar/hem/x niet met de nachtmer-
rie achter, dat je -net zo als Valentijnsdag- ook nu weer moederdag vergeten bent…..
Tijd genoeg tot 10 mei om per mail te bestellen, maar toch: festina lente!
Dromen zijn vaak de wensen vanuit ons onderbewustzijn, oppoppend ’s nachts of bij dagdromerij.
Om jouw onderbewustzijn (en jezelf) niet steeds teleur te stellen: zodra de mogelijkheid er is, maak
jouw dromen waar, want voor je het weet zijn ze al weer voorbij! Blijf dromen!
Gerard Cox zong ook dit al: “het is weer voorbij die mooie zomer….”! Daarna wordt het weer dromen,
dromen, dromen……een seizoen lang…… op de lente……Net zo lang als op die nieuwe bekerfinale met
Eniesee….

TNT.