Seizoen is afgelopen. Het laatste fluitsignaal heeft geklonken als de last post. Wat rest zijn lege vel-
den en een leeg clubhuis. Een warme en lome zomer-leegte maakt zich meester van je. Je mist iets.
Een leegte die ik mag vullen om je niet erin te laten verdwijnen. Ik probeer dat meestal te doen door
polemische voorzetten die je tot écht nadenken aanzetten en hopelijk ook nieuwe inzichten geven.
En als gepast door de vuile DVOL-“was” buiten te hangen. Daarom is het ook beter als je de column
pas gaat lezen nadat je bent aangekomen op jouw vakantiebestemming.  Om even later, als je de kin-
deren hebt afgeleverd bij het animatie-team, het tablet te pakken, dat op jouw nog blanke  bovenbe-
nen te plaatsen, te openen en dan de aandacht te richten op het volgende:
het was het gesprek van die middag, 9 juni, ik vergeet dit nooit meer. Maar niet zo zeer het gesprek
over de nederlaag van DVOL1 waardoor promotie naar tweede klasse net niet bereikt werd. Maar
veel meer ging het over de sfeeractie van vóór de wedstrijd én over de reden waarom een speler van
DVOL1 ziek was geworden… Ik was er bij en keek ernaar met heel veel anderen. Vooral naar die ge-
weldige sfeer-actie van team Zaterdag 2 met eerst veel vuurwerk en daarna dat gigantisch grote
spandoek met die prachtige tekst: “Lent groot geworden door de kassen, schrijf geschiedenis voor de
tweede klasse”. Zo’n tekst een eigen sponsorbord waard?  Zou het een voorgevoel zijn geweest of
was men gewoon vergeten om achter dat “schrijf” nog een “t” te plaatsen?  Maar nog belangrijker
was dat andere gespreksonderwerp die middag: wat was er toch aan de hand met die speler, die na
de rust niet meer terugkeerde op het veld? Bij het zoeken naar antwoord dwaalde ik al gauw af:
mijn grote zomervakantie begon thuis altijd met pannenkoeken. Speciaal die ene keer in het jaar
mocht mijn vader ze bakken. Hij was niet handig met koken. Rollen waren van oudsher vastgelegd: hij
deed (Belasting)recht, zij het aanrecht. Maar die laatste vrijdag vóór de grote vakantie werd dan toch
onze keuken zijn domein. En dat kon je ook zien, vooral ná afloop: alle gaspitten en pannen waren
door hem gebruikt in zoverre je ze tenminste nog kon onderscheiden van het gasfornuis.  Vloer en
soms ook wanden toonden zichtbaar welke soorten pannenkoeken ons door hem waren voorgescho-
teld. Je kon net zo goed van de vloer eten…..En voor”schotelen” was bijna letterlijk. Want om ons te
laten zien dat hij niet onderdeed voor moeder trachtte hij als een jongleur de pannenkoeken bij het
omhoog gooien zo’n draai mee te geven dat ze omgekeerd weer in de koekenpan zouden terugvallen.
Althans dat was zijn bedoeling. Landden ze ernaast dan keken wij snel de andere kant op om hem
niet verder van (be)slag af te brengen. Want ja, z’n humeur kon er onder lijden als pannenkoeken niet
vlogen zoals hij wilde. Wij moesten het dan ook van extra pannenkoek-beleg hebben om onze net be-
gonnen vakantiestemming te behouden. En daarna moesten wij  maar weer afwachten hoe zijn pan-
nenkoeken nog dagen later op ons, juister gezegd: ín ons, hun uitwerking zouden hebben. En zo is re-
gelmatig het begin van onze zomervakantie onvoorspelbaar verlopen…..Het moet trouwens deze
jeugd-ervaring zijn geweest die er toe leidde dat ik later een regelmatige bezoeker werd van de Hek-
sendans, de Duivelsberg, Pannenkoekenboot en het Hoogstraatje…

Hieraan moest ik dus direct terugdenken toen ik die 9 juni ter plekke hoorde dat een van de dragende
spelers van DVOL1 na rust van die belangrijke promotiewedstrijd niet meer terugkeerde op het veld.
Tot overgeven aan toe was hij ziek geworden na het eten van pannenkoeken. Zijn uitvallen had direct
grote consequenties op het veld: verloren, van de tegenstander én m.i. dus ook van pannenkoeken!
Natuurlijk belangrijk om te weten waar de plaats van delict was geweest. Bij navraag bleek al snel: bij
hem thuis!  Want ook de rest van zijn familie was ziek geworden. Na enig doorvragen schijnt zijn va-
der de fatale pannenkoekenbakker te zijn geweest. Maar aangezien dit familiegeheim niet wordt prijs
gegeven, zal nader DNA-onderzoek uitsluitsel moeten geven. Vanwege de aantrekkelijke transfer die
betreffende speler had kunnen maken én het sterke vermoeden dat het gebruikte pannenkoeken-
meel van Jumbo lijkt te komen, zou deze kwestie wel eens verstrekkende gevolgen kunnen hebben.
Ik stel vast dat door dit gedoe DVOL eigenlijk dé grote verliezer is. De club is nu nml. een aantrekkelijk
transferbedrag (ligt ergens in een koelkast?) én promotie misgelopen. Wat minder diplomatiek ge-zegd, gezien de zichtbare symptomen van de speler: dit heeft DVOL geld en de promotie geko(t)st….
Deze nu al zo genoemde “pannenkoekengate” zal vast een van de eerste belangrijke zaken worden
voor de nieuwe DVOL-voorzitter…!
Op het grote DVOL-jeugdtoernooi een week later kwamen pannenkoeken in alle hevigheid weer bij
me terug. Traditiegetrouw hadden op verzoek van de organisatie ouders stapels pannenkoeken ge-
bakken én meegenomen naar de tafels op het veld.  Duidelijk was te zien aan de kinderen dat die
“eigen” pannenkoek een smaakvollere kwaliteit had dan die van hierboven. Moet ik wel zeggen dat ik
de dagen daarna geen jeugdspeler meer op het sportpark gezien heb…. Wat me op het eind van die
ochtend opviel: dat er zoveel pannenkoeken gebakken waren, dat de DVOL-kliko op het veld veruit de grootste mond had. Want pannenkoeken die over waren, verdwenen er in.

Waarschijnlijk ook door de hitte op die dag dacht ik gelijk aan al die kinderen in GAZA (en elders) die
maar wat graag pannenkoeken gegeten hadden, zelfs ook exemplaren die in de kliko verdwenen wa-
ren. Ineens kwam de pannenkoek cynisch mijn wereldbeeld binnen: door bombardementen is Gaza
inmiddels zo plat als een pannenkoek, net als delen van Oekraïne. Ze verkeren al langere tijd in een
soort staat van beleg (anders dan die van mijn pannenkoek). Konden de hiervoor verantwoordelijken
ook maar in een kliko verdwijnen. Zou de wereld een stuk vrediger en rustiger maken. En kun jij ten-
minste met een veiliger gevoel op vakantie. Maar waar je ook terecht komt: kijk uit met pannenkoek
eten. Je wilt na de rust(periode) toch gezond weer terug naar thuis én naar jouw DVOL? Al was het
maar om aan de volgende column te kunnen proeven. Hopelijk word je daar niet zo ziek van als……

 

 

TNT

 

De redactie dankt onze columnist voor zijn bijdragen dit seizoen. Het was weer een genot om zijn bespiegelingen op onze club, het leven en de wereld te mogen delen met jullie.