Herfstig Lent
Inmiddels is de zomer voorbij, onlangs begon de herfst. Geen seizoen meer onderwerp in de poëzie dan de herfst.
Dichter en schrijver J. Bernlef (1997) zegt het zo: Herfst
1000 dorre bladeren voor mijn deur
brengen mij op niet 1 gedachte
En dichter en performer Lucebert (1950) zo: op moment dat hij zijn gedicht “Herfst” aankondigde om
dat voor te lezen op een poëziebijeenkomst: pakte hij een glas water en keerde die om boven zijn
hoofd.
Herfst: seizoen van tegenstellingen. Aan de ene kant verdwijnen uren zonlicht, bomen en struiken
laten hun vruchten vallen, dieren trekken zich terug tbv winterslaap, kleding minder kleurrijk en
onze stemming wat somberder, soms zelfs neigend naar gevoelens van depressie (de septemberitis).
En aan de andere kant het begin van iets nieuws: start van veel sportcompetities, opening van het
culturele seizoen, begin van een nieuw onderwijsjaar, vaak meer stormen en regen én de start van
veel nieuwe talkshows. En die kunnen ook zeer tegengestelde stemmingen oproepen: Himmelhoch-
jauchzend, zum Tode betrübt, vooral als het over de komende verkiezingen gaat. Bij menig kijker zullen
die talkshows wisselende stemmingen opwekken. Het lijkt immers bij interviewer en aanwezige
politici alleen nog maar te gaan over beeldvorming. Ze hopen dat binnen een paar weken er nog veel
verandert aan de peilingen van dat moment, liefst ten gunste van de eigen partij. Risicovol zo’n inter-
view: want één woord of gebaar verkeerd in het debat en je kunt het wel schudden. Inhoud doet er
nauwelijks meer toe. Het gaat erom hoe je overkomt. Media gieten het allemaal over je heen, het glas
van Lucebert wordt een emmer. En de weinige woorden van Bernlef worden hele verhalen van
en over politici, zonder inhoud. Kortom, in aanloop naar deze verkiezingen een hoop blabla(deren).
Laatste maanden kreeg ik steeds meer hoofdpijn. Kopzorgen als oorzaak dacht de huisarts. Maar ge-
lukkig, één van die kopzorgen is sinds 12 september al verdwenen. En wel op het moment dat de
nieuwe voorzitter door de ALV gekozen werd. Mocht je het zijn ontgaan: voor het eerst in de rijke
historie van DVOL, 94jaar al, heeft DVOL een vrouwelijke voorzitter: Laura Offermans. En dit feit had
best een prominentere plaats mogen krijgen op de DVOL-website. Want zij geeft vast nog wat meer kleur
aan DVOL. Maar belangrijker: sinds haar benoeming hoef ik geen paracetamol meer te slikken….
Ze staat nml. haar mannetje (foute uitdrukking, “sorry, voorzitter”). Bij menig DVOL-gebeuren, vooral
wedstrijden, is ze aanwezig en laat zich tussentijds graag bijpraten over formele en vooral informele
lijnen binnen (en buiten) DVOL. En vooral ook met wie ze allemaal rekening moet houden om die lijn-
tjes te kunnen blijven volgen, ze strak te trekken of juist los te laten, indien gewenst. Want die DVOL-lijnen
kunnen best dik zijn. Dikwijls hardnekkig verdedigd door personen die ze al jaren trekken….
want het lijntje mag niet breken. Geen wonder dat er een vacature op de website staat voor een
nieuwe “lijnentrekker”…..ook voor buiten, al is het herfst….
Hoe erg was het om te merken dat levenslijnen van leden daarentegen dun en kwetsbaar kunnen zijn.
Zo hadden we begin september nog het drukbezochte afscheid van markant DVOL-lid én Lente-naar pur sang
Geert Disveld . Maar onlangs nog waren we, zo vermoed ik, nog meer geschokt door het wrede lot dat
DVOL-vrijwilligster Susanne trof. Haar levenslijn werd abrupt afgebroken. Om stil te staan bij deze
verdrietige situaties werd o.a. een indrukwekkende minuut stilte in acht genomen bij
aanvang van de wedstrijden van DVOL1. Want deze gebeurtenissen treffen ook diep ons DVOL-hart.
Eigenlijk is daarom zo’n minuut veel te kort om te gedenken. Uren van stil-zijn was voor mij meer op
z’n plaats geweest, gezien alle gedachten en beelden die hierover bij me opkomen. Zoals hoe bizar
het is dat femicide nu zelfs ook in het nieuwe Lent zo wreed binnengedrongen is? Femicide, eigenlijk
nog een te mooi woord voor zo’n verschrikkelijke daad. Maar welk woord je het ook geeft, het is
dieptriest, zeker voor haar zonen die nu als verweesd achterblijven. Somberder kan de herfst niet
beginnen bij DVOL.
Mijn resterende kopzorgen zullen vast te maken hebben met het naderen van de uitslag van de
verkiezingen. Ben dan ook bang dat ze na 29 oktober in alle heftigheid zullen opspelen. Paraceta-
mol zal me dan zeker niet helpen, misschien ibobrufen, of passender bij deze herfst een antidepressivum?
Och, straks blijkt toch de beste remedie te zijn: een overwinning van mijn partij, DVOL! En voor jou kan
wellicht dit advies helpen: (be)leef juist in Lent de herfst, maar kijk uit voor 1000 dorre bladeren want
anders lig je zelf er ook bij…
TNT
.